Tijdens zijn jeugd werd Skount geteisterd door een terugkerende nachtmerrie waarin hij steeds verdwaald raakte in een woestijn. Dit tafereel inspireerde hem om te gaan schilderen, als reis naar zijn innerlijke universum.
“Ik bevond me in een immense woestijn, er was een vrouw met een parasol waarmee ze altijd haar blik afschermde. Er was ook een gat in de grond, naast een grote hand die uit het zand naar boven stak. Ik kwam er uiteindelijk achter dat deze hand echt bestaat, in de Atacama-woestijn in Chili.” / Skount
